اثر تنش شوری بر آنزیم مالات دهیدروژناز دو رقم گندم

اثر تیمارهای متفاوت شوری سدیم کلرید (0، 50، 100، 200 و 300 میلی مولار) در مراحل مختلف رشد و نمو (پنجه زنی، تورم غلاف، گلدهی و گرده افشانی) دو رقم گندم (قدس: حساس به شوری؛ بولانی: مقاوم به شوری) بر فعالیت سینتیکی و الگوی الکتروفورزی آنزیم مالات دهیدروژناز برگ در شرایط گلخانه ای مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع، در پاسخ به تیمارهای شوری مشاهده شد که: افزایش فعالیت مالات دهیدروژناز تنها طی پنجه زنی و تورم غلاف معنی دار بود و این فعالیت بین قدس و بولانی تفاوت معنی داری نشان نداد. الگوی الکتروفورزی مالات دهیدروژناز نیز طی مراحل پنجه زنی و تورم غلاف تغییراتی نشان داد و از این نظر تفاوت چشمگیری بین قدس و بولانی وجود نداشت. بنابراین، به نظر می رسد تنش شوری تنها طی مراحل اولیه زندگی (پنجه زنی و تورم غلاف)، قادر به القای تغییرات قابل ملاحظه در فعالیت سینتیکی و الگوی الکتروفورزی آنزیم مالات دهیدروژناز رقم های مورد مطالعه می باشد.